Wet Donorgegevens kunstmatige bevruchting

In de Wet donorgegevens kunstmatige bevruchting (Wdkb) staan regels over het beheren en verstrekken van informatie over donoren. Het gaat over bevruchting met donorsperma of donoreicellen. Het doel van de wet is om te zorgen dat het kind dat geboren wordt uit deze bevruchting, de identiteit van de donor kan leren kennen.

Deze wet geldt sinds 1 juni 2004.

De wet is sinds die datum twee keer geëvalueerd:

• Evaluatie Embryowet en Wet donorgegevens kunstmatige bevruchting (2012)
• Tweede evaluatie Wet donorgegevens kunstmatige bevruchting (2019)

Wijziging van de wet

Op 9 mei 2023 heeft de Tweede kamer vóór wijziging van de wet gestemd. De belangrijkste veranderingen zijn: 

• Donoren krijgen een donorcode en wensmoeders krijgen een moedercode. Omdat deze codes op één centraal punt uitgegeven en geregistreerd worden, kan het maximum aantal kinderen per donor beter bewaakt worden. Dit maximum is vastgesteld op 12 vrouwen/gezinnen per donor. Een donor kan ook kiezen voor minder.
• Donorkinderen kunnen als zij dat willen in contact worden gebracht met halbroers en -zussen (die dat ook willen). Dat gebeurt nu al wel, maar stond nog niet in de wet.
• Als er bij de donor een erfelijke aandoening wordt gevonden, worden donorkinderen daarover actief en als het kan direct geïnformeerd
• Donorkinderen worden meer betrokken bij de uitvoering van de Wdkb: één van de bestuursleden van de Stichting donorgegevens moet een donorkind zijn.
• De Stichting donorgegevens kunstmatige bevruchting wordt College donorgegevens kunstmatige bevruchting.

Volledige tekst van de wet

Volledige tekst van de Wet donorgegevens kunstmatige bevruchting