- Over
- Donorconceptie A-Z
-
Donorkinderen
Terug Open submenu voor donorkinderen
- ik weet wie de donor is
-
ik weet niet wie de donor is
Terug Open submenu voor ik weet niet wie de donor is
- zoeken met DNA
- ervaringen donorkinderen
- Donoren
-
Ouder(s)
Terug Open submenu voor ouder(s)
- Wensouder(s)
Wet donorgegevens kunstmatige bevruchting
- In de Wet donorgegevens kunstmatige bevruchting staan regels over het bewaren en geven van informatie over donoren
- De wet gaat over behandeling met donorsperma of donoreicellen
- Het doel van de wet is om te zorgen dat het kind kan weten wie de donor is
De Wet donorgegevens kunstmatige bevruchting wordt ook Wet donorgegevens of Wdkb genoemd. Deze wet gaat over behandelingen met donorsperma of donoreicellen in een kliniek.
De regering heeft plannen om de wet een beetje te veranderen. Die plannen zijn nog niet doorgevoerd.
Als wensouders kiezen voor een bekende donor en zelfinseminatie, geldt de wet niet. Dan moeten de wensouders en de donor zelf afspraken maken en die afspraken opschrijven in een donorcontract.
Wat staat er in de Wet?
In de wet staat welke informatie over de donor bewaard moet worden. En er staat in wanneer kinderen deze informatie mogen krijgen.
Wil je de hele tekst van de Wdkb lezen? Dat kan hier.
Welke informatie wordt bewaard?
De kliniek moet informatie over de donor aan de Stichting donorgegevens geven. De Stichting donorgegevens bewaart deze informatie.
De hele naam van de Stichting is: Stichting donorgegevens kunstmatige bevruchting. Meestal wordt een kortere naam gebruikt: Stichting donorgegevens of Sdkb.
De Stichting donorgegevens bewaart niet alleen informatie over de donor, maar ook over de moeder. Van de moeder wordt de naam, geboortedatum en woonplaats opgeschreven.
Wanneer krijgt een kind informatie over de donor?
Kinderen moeten 12 jaar of ouder zijn om informatie over de donor te krijgen. Als kinderen 16 jaar of ouder zijn, mogen zij ook weten wie de donor is.
Donorpaspoort
Een kind van 12 jaar of ouder kan zelf aan de Stichting donorgegevens een donorpaspoort vragen. In het donorpaspoort staat informatie over:
- hoe de donor eruit ziet
- zijn eigenschappen
- zijn opleiding en werk
- waarom hij (of zij) donor is
De naam van de donor staat er niet in.
Als een kind deze informatie vraagt aan de Stichting donorgegevens, dan krijgen de ouders daarover een bericht.
Ouders kunnen deze informatie vragen als hun kind nog geen 12 jaar is.
Hoe kan ik informatie over de donor vragen?
De informatie over de donor kan worden gevraagd bij de Stichting Donorgegevens.
Ik wil weten wie de donor is
Een kind van 16 jaar of ouder mag weten wie de donor is. De informatie die hij dan krijgt zijn:
- naam
- geboortedatum
- woonplaats
Een kind krijgt deze informatie niet meteen. Eerst wordt er aan de donor gevraagd of hij het goed vindt dat deze informatie aan het kind gegeven wordt.
Als de donor het niet goed vindt, moet hij uitleggen waarom hij dat niet wil. Een groep deskundigen kijkt dan of wat de donor zegt, belangrijk genoeg is. Het gebeurt eigenlijk nooit dat de donor gelijk krijgt.
Als de donor is overleden of onvindbaar is, kan de familie van de donor zeggen of zij het goed vinden dat de informatie over de donor aan het kind gegeven wordt.
Hoe krijg ik de naam van de donor?
Als de donor het goed vindt, dan worden zijn naam, geboortedatum en woonplaats eerst aan Fiom doorgegeven. Daarna neemt een hulpverlener van Fiom contact op met het kind om de informatie over de donor door te geven.
Kan ik de donor ook ontmoeten?
De hulpverlener van Fiom vraagt ook of het kind misschien contact wil met de donor. Als het kind en de donor dit allebei willen, kan er een ontmoeting georganiseerd worden. Deze ontmoeting kan worden begeleid door een hulpverlener van Fiom.
De donor is niet verplicht om een kind te ontmoeten. 'Zijn' donorkinderen weten dan natuurlijk wie hij is, en zij kunnen contact met hem zoeken.
Hoe kan ik informatie over de donor vragen?
De informatie over de donor kan worden gevraagd bij de Stichting Donorgegevens.
Plannen om de wet te verbeteren
De Wet donorgegevens kunstmatige bevruchting geldt sinds 1 juni 2004.
Twee keer hebben deskundigen naar de wet gekeken, in 2012 en 2019. Zij hebben toen adviezen gegeven om de wet beter te maken. In 2020 heeft de regering een voorstel gemaakt voor een betere wet. Daarna mochten organisaties en burgers zeggen wat zij daarvan vonden.
Wat wil de regering veranderen?
- Eén donor mag maximaal 12 vrouwen helpen om kinderen te krijgen. Om dit beter te kunnen controleren, moet de informatie over wensmoeders en donoren op één plaats verzameld worden
- Kinderen die dezelfde donorvader (of donormoeder) hebben, zij halfbroers en halfzussen van elkaar. Zij moeten ook contact met elkaar kunnen krijgen als zij dat willen. (dat gebeurt nu al wel, maar dit staat nog niet in de wet)
- Er moet een donorkind in het bestuur van de Stichting Donorgegevens komen. Zodat donorkinderen beter mee kunnen praten.
- Medische informatie van de donor wordt niet meer bewaard bij de Stichting Donorgegevens.
Hier is de voortgang van dit voorstel tot wijziging van de wet te volgen.
Afbeelding
