Er kunnen verschillende aanleidingen zijn om na te denken over donorschap. Je kent mensen in je omgeving die moeite hebben om zwanger te raken, je hoort, leest of ziet in de media iets over donorconceptie. Of je wordt gevraagd.
Nadenken over donorconceptie start met de vraag aan jezelf of je echt alleen maar donor wilt zijn, of eigenlijk zelf een kinderwens hebt. Als je een eigen kinderwens hebt, is de kans groot dat je wordt teleurgesteld want een donor is niet de ouder van het kind.
Een spermadonor heeft niet het recht om beslissingen over de opvoeding van het kind te nemen. Maar een donor heeft ook geen verplichtingen: je hoeft niet financieel bij te dragen, er kan geen kinderalimentatie worden gevraagd en het kind wordt ook geen erfgenaam van jou als donor. Je hebt wel de plicht om je identiteit bekend te maken: vanaf het moment dat het kind 16 jaar is kan zij daarom vragen.
Als je al eigen kinderen hebt, hoeven die de erfenis straks dus niet te delen met het donorkind. Als je het donorkind wel wilt laten delen in de erfenis, dan kan dat. Dan moet je zelf het initiatief nemen om dat in een testament vast te laten leggen.
Heb je een levenspartner, dan is het belangrijk om je overwegingen om donor te willen worden ook met hem/haar te bespreken. Want jouw keuze zal ook van invloed zijn op jullie gezamenlijke leven.
Wat vindt hij/zij ervan dat er iemand anders zwanger van jou gaat worden? Wat gaat het betekenen voor jullie eventuele eigen kinderen? Hoe open gaan jullie zijn? En hoe zal het zijn als donorkinderen in de toekomst contact met jou zouden willen?
Als je besloten hebt om spermadonor te willen worden, dan heb je de keuze: ga je doneren bij een kliniek, via een spermabank? Of ga je doneren voor een bekende? Die ‘bekende’ kan iemand zijn die je zelf kent, die je via via kent of met wie je via internet in contact gekomen bent.
