Samen met jullie kind(eren) vormen jullie een twee-moeder gezin, mogelijk gemaakt met hulp van een donor. Een gezin zoals veel andere gezinnen. Elk gezin kent momenten waarop alles lekker loopt, en momenten waarop dat minder is. Leuk en minder leuk, boos en blij – het hoort allemaal bij het leven.
En toch ook een beetje anders: één van jullie is niet biologische verwant aan jullie kind, en bij jullie gezin hoort een donor. Aan de samenstelling van jullie gezin is voor de buitenwereld zichtbaar dat er een donor betrokken is geweest. Donorconceptie geheim houden is niet aan de orde.
Het is aan jullie als ouders om de donor een plek te geven in het verhaal over hoe jullie een gezin werden. Om met jullie kind over hem te spreken. Voor de een gaat dat als vanzelf. Voor de ander kan dat gevoeliger liggen.
Als moeder van een kind dat jullie kregen met de hulp van een donor heb je de taak om – afgestemd op de leeftijd en ontwikkeling van je kind – je kind daarover te vertellen, en erover in gesprek te gaan.
Dat is meestal niet iets waar je dagelijks mee bezig bent. Maar het is handig om alert te zijn op ‘haakjes’: kleine gebeurtenissen of voorvallen die een aanleiding kunnen zijn om het er weer even over te hebben. Om aanvullende informatie te geven, om weer eens opnieuw te vertellen of om te checken wat er bij je kind is blijven hangen.
Voorbeelden van ‘haakjes’:
Ook prentenboeken en kinderboeken kunnen een fijn hulpmiddel zijn om met je kind over de donor te praten.
Er zijn twee zaken die helpen om de donorconceptie, en de donorvader van jullie kind 'gewoon' bij het gezin te laten horen:
