Redactieraadsleden vertegenwoordigen de partijen uit het samenwerkingsverband. Zij stellen zich voor:
v.l.n.r Ties, Barbara, Monique met Marja op beeldscherm, Inge, Sara en Sandra.
Sara Coster is bestuurslid van Meer dan Gewenst, de Nederlandse stichting voor roze ouderschap. Naast haar vrijwilligerswerk bij Meer dan Gewenst is zij werkzaam als kinderwenscoach / counselor voor “anders” ouderschap. Zij begeleidt mensen die LHBT zijn en/of single op het pad van hun kinderwens, ook is zij counselor voor ouders die al een andere gezinsvorm hebben. Ze schreef het boek “De wens en de vaders”. Daarnaast geeft ze nascholing aan professionals over andere gezinsvormen.
Sandra is senior beleidsmedewerker bij Fiom, kenniscentrum voor onbedoelde zwangerschap en verwantschapsvragen. Uitgangspunt is dat ieder mens het recht heeft om te weten van wie hij of zij afstamt. Sandra werkt binnen Fiom aan verschillende projecten en is organisator van themabijeenkomsten en conferenties als Verbonden door Adoptie, Recht op Roots en Wie is de donor?!
‘Ik vind het belangrijk dat wensouders in een vroeg stadium toegang hebben tot goede informatie over de consequenties van hun keuzes voor het toekomstige kind. En om ouders van donorkinderen middels informatie te ondersteunen in het praten met hun kind over donorconceptie. Donoren die destijds anoniem hebben gedoneerd, moeten informatie kunnen vinden over hoe ze zich kenbaar kunnen maken aan hun nakomelingen. Dit centrale informatiepunt biedt toegang tot al deze informatie'.
Ties is voorzitter van de stichting Donorkind en zelf donorkind en bekende (kliniek) donor.
'Dat ik van een anonieme donor kom was altijd een normaal bespreekbaar onderwerp toen ik opgroeide. Omdat ik mijn eigen biologische vader niet kon kennen ben ik juist bekend gaan doneren zodat 'mijn' donorkinderen wel gebruik kunnen maken van hun recht. Vanuit mijn persoonlijke ervaring en als HBO docent jeugdzorg weet ik hoe belangrijk het is dat familiegeheimen worden uitgesproken en dat het noodzakelijk is voor mensen om hun eigen biologische familie gewoon te mogen kennen. Ik zet mij voor de stichting Donorkind en LIDC in omdat eigen regie over relaties voor kinderen enorm belangrijk is en ouders goede informatie nodig hebben om dat ook te kunnen bieden aan hun kinderen.'
Monique is gynaecoloog bij het Amsterdam UMC, afdeling Centrum voor Voortplantingsgeneeskunde. Zij is oprichter en voorzitter van de Special Interest Group Gameetdonatie van de NVOG. Haar speciale aandacht gaat uit naar hulp bij alternatieve gezinsvorming. Niet alleen praktisch gebied, zij voert de behandelingen uit, maar ook op wetenschappelijk vlak. Zij begeleidt als co-promotor verschillende promovendi die onderzoek doen naar spermadonatie.
Inge is bestuurslid van Stichting Donorkind, en is zelf ook donorkind. Toen zij 22 jaar was ontdekte zij per ongeluk dat dit zo was.
'Ik zet mij in voor de stichting Donorkind omdat ik het belangrijk vind dat we donorkinderen helpen hun vader te vinden en dat we de belangen van donorkinderen kenbaar maken. Hoe je ontstaan bent is een wezenlijk onderdeel van jezelf. Op dit informatiepunt is daarover betrouwbare (algemene) informatie te vinden. Ik hoop dat donoren, wensouders en donorkinderen antwoorden vinden op hun vragen óf weten met wie ze contact kunnen zoeken voor meer informatie.'
Marja is gespecialiseerd in psychosociale counseling bij donorconceptie. Zij heeft meer dan 20 jaar praktijkervaring op dit gebied en is gepromoveerd op dit onderwerp. Marja is bestuurslid van de Stichting Donorgegevens Kunstmatige Bevruchting. In de redactieraad vertegenwoordigt zij POINT, netwerk van gespecialiseerde fertiliteitshulpverleners.
‘Al meer dan 20 jaar zet ik me in voor wensouders en ouders die gebruik maken van donorconceptie. Je zorgen kunnen delen en goed geïnformeerd zijn, kunnen helpen om met vertrouwen op deze manier je gezin te vormen. Voor kinderen kan dit betekenen dat ouders makkelijker met hen praten over donorconceptie, van jongs af aan. Ik hoop van harte dat dit informatieplatform ook gaat bijdragen aan verspreiding van kennis over donorconceptie onder artsen, hulpverleners, leerkrachten en wie ook maar te maken krijgt met de kinderen, ouders en donoren en dat ouders die hun kind(eren) nog niet verteld hebben over hun ontstaansgeschiedenis, de moed vinden dit alsnog te doen’.
