Spermadonoren en eiceldonoren zijn nodig om wensouders te helpen die zelf niet over (goede) eicellen en/of zaadcellen beschikken. Je kunt donor worden bij een spermabank of eicelbank, of voor een bekende.
Besluiten om donor te worden is niet iets wat je ‘zomaar’ doet: er zullen kinderen geboren worden uit jouw sperma of eicellen. Die kinderen kunnen in de toekomst willen weten wie je bent of contact met je zoeken, omdat ze nieuwsgierig zijn naar hun herkomst.
Jouw keuze om donor te willen worden, heeft ook invloed op je omgeving. Het is fijn als je huidige of toekomstige partner en/of kinderen weten dat je donor bent. Donorkinderen willen straks misschien niet alleen weten wie jij bent, maar ook contact met jou. Als jij daarmee instemt, krijgen je partner en kinderen (als je die dan hebt) ook te maken met de donorkinderen. En van je eventuele kinderen zijn zij biologisch halfbroers en -zussen.
Naast praktische en emotionele kanten heeft de beslissing om donor te worden ook juridische kanten. Daarom is het belangrijk om je vooraf goed te informeren.
Een donor kan zijn een spermadonor of een eiceldonor. Sperma wordt via inseminatie bij een vrouw ingebracht. Eicellen worden na hormoonstimulatie via een punctie uit het lichaam van de donor gehaald. Daarna worden ze bevrucht met sperma en bij een andere vrouw ingebracht. Ook embryo's kunnen gedoneerd worden aan wensouders.
Er kunnen verschillende aanleidingen zijn om na te denken over donorschap. Je kent mensen in je omgeving die moeite hebben om zwanger te raken, je hoort, leest of ziet in de media iets over donorconceptie. Of je wordt gevraagd.
Nadenken over donorconceptie start met de vraag aan jezelf of je echt alleen maar donor wilt zijn, of eigenlijk zelf een kinderwens hebt. Als je een eigen kinderwens hebt, is de kans groot dat je wordt teleurgesteld want een donor is niet de ouder van het kind.
Een donor heeft niet het recht om beslissingen over de opvoeding van het kind te nemen. Maar een donor heeft ook geen verplichtingen: je hoeft niet financieel bij te dragen, er kan geen kinderalimentatie worden gevraagd en het kind wordt ook geen erfgenaam van jou als donor. Je hebt wel de plicht om je identiteit bekend te maken: vanaf het moment dat het kind 16 jaar is kan zij daarom vragen.
Als je al eigen kinderen hebt, hoeven die de erfenis straks dus niet te delen met het donorkind. Als je het donorkind wel wilt laten delen in de erfenis, dan kan dat. Dan moet je zelf het initiatief nemen om dat in een testament vast te laten leggen.
Heb je een levenspartner, dan is het belangrijk om je overwegingen om donor te willen worden ook met hem/haar te bespreken. Want jouw keuze zal ook van invloed zijn op jullie gezamenlijke leven. Wat vindt hij/zij ervan dat er iemand anders zwanger van jou gaat worden? Wat gaat het betekenen voor jullie eventuele eigen kinderen? Hoe open gaan jullie zijn? En hoe zal het zijn als donorkinderen in de toekomst contact met jou zouden willen?
Als je besloten hebt om sperma- of eiceldonor te willen worden, dan heb je de keuze: ga je doneren bij een kliniek, via een sperma- of eicelbank? Of ga je doneren voor een bekende? Die ‘bekende’ kan iemand zijn die je zelf kent, die je via via kent of met wie je via internet in contact gekomen bent.
